Dla równowagi.

Było o marzeniach a dzisiaj o sprzątaniu będzie. Dla równowagi.

Piękny ranek. Słońce już zaraz tez będzie wstawało;)
Mój najmłodszy budzik, już ma dosyć czekania na leżącą, jeszcze minutkę, jeszcze minutkę, mamę. Już zdążył cały papier toaletowy porwać na kawałeczki i zapchać sedes. Już zdążył wysypać cztery kosze z zabawkami i nic interesującego do zabawy tam nie znaleźć. Już zdążył skarpety sióstr poupychać między szafką nocną a łóżkiem. Już dostałam cztery razy w głowę książką i już wstawałam, żeby rozlaną wodę zetrzeć.
Daję za wygraną i podnoszę się z łóżka. Oczywiście stając, bosą nogą, na klocek. Albo coś.

Słońce już świeci. Oświetla całą drewnianą podłogę.

Brudną podłogę. A jakże.

JAK JA NIE LUBIĘ BAŁAGANU !!!

A ten bałagan bardzo często mnie otacza.

I momentami denerwuje tak mocno, że....aż słów mi brakuje.
Słów mi brakuje...innych niż niecenzuralne. W takich chwilach, razem ze śmieciami, z kosza z łazienki, muszę wyrzucić z siebie emocje!
No i trochę tych słów;)
I jeszcze koniecznie muszę powtórzyć ze dwadzieścia razy, że ja nie daję sobie rady z tym bałaganem!!!
Bo ja sprzątam, sprzątam ale końca nie widać.
Umyję wannę, prysznic brudny. I tak dalej i tak ciągle.

Na wycieranym blacie, ciągle okruchy. Nigdy nie mogę znaleźć piszącego długopisu. Czystej kartki. Obcinacza do paznokci. I piekarnik !! Czy to możliwe w ogóle mieć czysty piekarnik????? I wszędzie te zabawki, o które notorycznie się potykam. I jeszcze pies na kurtce się położył !!

Albo moja szafa. Zamiast na wieszakach lubię mieć wszystko na stercie, na podłodze:):):) I ciągle tę stertę przerzucam szukając to spodni to podkoszulki. I znowu sobie pogadam przy tym. I obiecam, po raz kolejny, ze już naprawdę, ale to naprawdę, choćby się waliło i paliło ja znajdę- i to będzie dzisiaj- na posprzątanie tego, czas. Bo ile to można pozwalać, żeby to bałagan panował w tym domu!  Zamiast mnie!!;);)


Ale już za chwilę jest zupełnie inaczej... Znowu spokojnie. Ktoś stoliki poprzecierał. Lustro umył.

Bo ja tak sobie wykrzyknę to i owo, na szybko w nerwach odkurzę i poukładam buty równiutko.

A za moment wyciągnę przepis na kolejne ciasto. I to Wiktor będzie i mąkę i cukier wsypywał do miski. I na swoją bluzkę i spodnie i podłogę, na blat, na krzesło na którym stoi.
I mnie denerwować to nie będzie.
Kolejny wieczór spędzamy grając w gry planszowe. Dzisiaj w Clue. Bawimy się przy tym wszyscy wyśmienicie. Za chwilę moja kolej zgadywania, kto rzucił zaklęcie na Harrego Pottera. I śmiejemy się głośno, bo każdy chce podejrzeć karty każdego. Kto by się brudną podłogą przejmował?
Albo jak czytamy w łóżku, Babcię na jabłoni, a na szafce obok puste butelki po wodzie, jakieś zabawki i szczotka do włosów leży. Nie rozprasza mnie to.
Albo, że na stole w jadalni jest plaża i Maja bada jej erozję. Nie jest to dla mnie stres.
I ze ryba z rozbitego akwarium, będzie tymczasowo, w sypialni, na komodzie, w niebieskim wiadrze. Tez nie.
...A te zabłocone korki to pomogły Zuzi gola strzelić dzisiaj...
Nie zastanawiam się nad plamami, które się nie odpiorą z bluzki, kiedy moja maleńka córeczka samodzielnie zjada zupę łyżką. Czuję wtedy dumę, której nic nie rozprasza.


Ale czasami tak. Czasami pobujam sobie w obłokach.
Ze rano, wieczór, we dnie, w nocy...mój dom lśni. Pachnie czystością. A ja, jako perfekcyjna pani domu, podaję na śnieżno białym, uprasowanym obrusie, obiad z trzech dan. Plus deser.
Dzieci mają czyste ręce przy stole. Szklanki, ze zmywarki, bez zacieków. Nic się nie rozlało. Nikt makaronem po ścianach nie rzuca.
Tak sobie, tylko czasami, pobujam w obłokach.

Czasami...

Bo kiedyś dawno, dawno temu wymarzyłam sobie, że ja.
Że ja, poza tym, ze jestem kobietą, to będę MATKĄ PRZEDE WSZYSTKIM.
A dopiero później umyję okna.

Nasza skrzynia na zabawki jest jeszcze w stanie surowym:)

Z założenia miała pomieścić wszystkie zabawki. Jak wyszło każdy widzi:):) 

Miłego tygodnia.
J.