Ostatnio było miejsce, dzisiaj jest słowo.

Jest takie jedno słowo.
Słyszę je
bardzo często
w ciągu dnia.

Chociaż proste
rozbrzmiewa na milion sposobów.
W zależności od tego czy lewą nogą czy prawą,
od tego czy jest dżem czy go nie ma,
z minuty na minutę inaczej.

Wymawiane bywa
naturalnie
i z pewnością.
Ale też
prosząco,
wymagająco,
oczekująco,

lub ze złością
lub na zmianę bez.

I na zmianę
z radością
i ze śmiechem

a w najmniej oczekiwanym momencie
z miłością.

Cicho albo bardzo głośno.

Wymawiane jest często
czasami tak często,
...że za często,
że zasłaniam uszy
i uciekam,
myśląc nieee !! nieeeee! nieee mogę już ! chcę odpocząć, chcę pod koc, z książką! albo nie, chcę z książką, ale na koc! na trawie poleżeć! i żeby chociaż raz kłótnie dzieci nie zagłuszyły ćwierkania ptaków!

A czasami
tego słowa
wciąż mi za mało...
no gdzie oni są, co tak długo, o której poszli, która to godzina, chyba już powinni wrócić...
kobieto, uspokój się, idź lepiej na tym kocu poleżeć...
aaa nie mam nic ciekawego do czytania...
i komary gryzą...

Jest takie jedno słowo.
Ja sama mniej je wypowiadam,
bardziej je czuję.
Uśmiecham się do niego.
Noszę zawsze przy sobie.
Pielęgnuję z czułością

ale i z troską
i z obawą.



I zawsze będzie jednym z najważniejszych.
I zawsze będę dumna, że je słyszę.

I zawsze będzie jednym z najpiękniejszych.


Słów świata.


Mama.

Na zdjęciach nasz weekend w przepięknym forcie nad Niagarą.

www.oldfortniagara.org