Jest takie miejsce

Zatrzymujemy się tam codziennie.
Tak naturalnie, wszyscy się tam spotykamy...

To tam,
bardziej niż w innym miejscu,
zwalniamy.

Jesteśmy dla siebie.
Nie odbieramy wtedy telefonu, nie oglądamy telewizji.

Raz prawie o niczym, raz na ważne tematy, najczęściej w gwarze i hałasie, rozmawiamy.


A potem,
po skończonym obiedzie,
gdy każdy śpieszy się do swojego świata,
zostawcie, nie odnoście, ja posprzątam- mówię
i nie sprzątam.

Nie od razu.
Bo lubię posiedzieć chwilę sama
przy stole,
z bałaganem po skończonym obiedzie,
z porzuconymi niedbale widelcami,
z kompotem niedopitym...
Bo sam stół to dla mnie za mało...

Dużo talerzy dookoła, tu resztki ziemniaków, tutaj ktoś zjadł wszystko, tam ktoś zjadł tylko tyle, co kot napłakał, bo w szkole były pulpety, na haftowanej serwetce i makaron i plama nie wiem od czego...
a w kuchni czekają dwie patelnie z tłuszczem do umycia, zaraz będę sprzątać i upychać do zmywarki a i tak się wszystko nie zmieści, treningi piłki i tenisa szybko szybko bo się spóźnicie, boże ja zwariuje kiedyś!! lekcje trzeba odrobić, o czym znowu zapomniałam? jakie zdjęcia? aaa w polskiej szkole, gdzie ja teraz znajdę czerwoną koszulkę?! stosy prania poskładać, to już tak późno???? zadzwonić, zadzwonić, pamiętaj żeby zadzwonić, to i to i jeszcze tamto zrobić,

ale teraz chcę posiedzieć sama.


Przed chwilą mogliśmy posiedzieć razem.
Dzień niczym niezakłócony.
Rytm życia niczym niezachwiany.
Ile jest ważniejszych rzeczy?

Utrwalam ten obraz w głowie.
Nie wrzucam na Instagram.

Rutyna jako skarb, nie obowiązek.
Nie dwie patelnie z tłuszczem do umycia,
ale rodzina, sukces, dom
zamiast tego.
I spokój,
i wyciszenie
i porządek
w tym bałaganie.

Cenne okruchy codzienności w okruchach chleba
a w rysie na stole
historia.
I te małe i większe ręce, które ją tworzą.
To wszystko w tym bałaganie.
Właśnie w tym miejscu przy stole.



Chociaż na pierwszy rzut oka to tylko bałagan po obiedzie.
Chociaż na pierwszy rzut oka to kobieta, której nie chce się ruszyć i posprzątać tego wszystkiego ze stołu  ;) ;) ;)

Wracam. Chociaż tak naprawdę nigdzie nie byłam. Kilka zdjęć z okresu ciszy na blogu :)
Dziękuję, że pamiętacie o mnie.